Στ΄ Άϊ Λιά το πανηγύρι...

Εκκλησιδάκι μια σταλιά, κολλημένο σαν λευκή κουκίδα
κατάκορφα στον μεγάλο βράχο
Εγώ τόχα πει από τότε που πήαμε για πρωτομαγιά στο εκκλησιδάκι τ΄άϊ Λιά. Ο δρόμος που έγινε από την μια χάλασε το αρχαίο μονοπάτι, αλλά από την άλλη θα "στρώσει δρόμο" για πανηγυριώτες και πανηγυρίζοντες.
Το πανηγύρι έγινε Σάββατο μια και οι παπάδες έχουν μεγάλες δουλειές με τους Kυριακάτικους πιστούς και δεν ρέονται την βουνίσια βόλτα..


Οι Τουμπάκηδες λοιπόν έδωσαν ρέστα! Επί ενα μήνα κατά πως έμαθα, ο νεότερος ο Γιάννης μαστόρευε κατάκορφα να στήσει μια πέργκολα για να σκιάσει το τραπέζι και δίπλα ένα ξύλινο κελί, μια παράγκα που θα στεγάσει τα μαγεριά, τα τεράστια τσουκάλια και τα φαγιά.. Τά' στησε όμως υπολογίζοντας και τον αγέρα που εκεί πάνω δεν αστειεύεται! Έχωσε τεράστιες ξύλινες κολώνες μέσ΄τη γη, σαν αυτές της δεη... Βίδωσε εκατοντάδες βίδες και κάρφωσε άλλα τόσα καρφιά και έκανε μια κατασκευή που μάλλον θα την βρούν οι αρχαιολόγοι της επόμενης χιλιετίας και θα απορούν με την ανθρώπινη μανία να χτίζει στις κορφές των βουνών, μόνο που αυτό το "κτίσμα" θάπρεπε νάναι "δείγμα" για τους άλλους καταληψίες των βραχόκορφων του νησιού....


Ο δρόμος ανεβαίνει στριφογυρίζοντας και σταματάει ακριβώς κάτω από το εκκλησιδάκι του Αγίου, σε μια καλοσχηματισμένη φυσική πλατεία, ένα ίσιωμα που απλώνεται εκεί πάνω, κάτω απ' τον βράχο σαν φυσικό πάρκιν! Και δίπλα, ακριβώς δίπλα στα βράχια που τελειώνει το ίσιωμα και αρχίζει ο μεγάλος κατήφορος, ήταν στημένη η πέργκολα, το τραπέζει και οι πανηγυριώτες..

Ο Άϊ Λιάς είχε κάνει συμφωνία με τον Αίολο και το Σάββατο το πρωί το ελαφροβόρι μας δρόσιζε όσο ακριβώς χρειαζόταν.. Ούτε λίγο να ζεσταινόμαστε, ούτε παραπάνω να μπουρδεκλώνει και να "ταξιδεύει" τα πλαστικά πιάτα και τα ποτήρια στην από κάτου άβυσο!
Κάτσαμε από το πρωί, μετά την λειτουργιά και πιάσαμε το γαζί με ζουμί, βραστά, συκωτάκια ψιλοκομμένα, πανηγυροκιοφτέδες, σαλάτες και γιαχνιά, συνοδευόμενα - έτσι δεν το λένε οι γκουρμέδες; - από χωριανό κρασί δυο χρονώ, λιάκι πισωγυρισμένο αλλά καλό για την περίσταση...



Ο Λευτέρης φυσούσε την τσαμπούνα, εναλάξ με νεαρούς τσαμπουνιέρηδες που "εισάγουν" νέες πρωτάκουστες τεχνικές στην πανηγυριώτικη ακουστική... Κοντά στο μεσημέρι κατέφθασε και η οικογενειακή κομπανία των δυό Γρύμπληδων με το ακορντεόν και το σαντούρι και η κορφή τρανταζότανε από τα συνοδευτικά παλαμάκια των ενθουσιασμένων.. Η αίσθηση οτι ξεφαντώνουμε στη κορφή με θέα ΟΛΟ το Αιγαίο μας μεθούσε...



Η επιστροφή το απόγευμα ήταν πιο εύκολη, και λόγω κατήφορου, αλλά και λόγω της παρατεταμένης οινοποσίας και φαγοποσίας, η "ανάγκη" ήταν πιεστική!!!


Ο Αβλέμονας ήσυχος ατένιζε την Τήνο και μου θύμισε μια κουβέντα φίλου από τα παλιά: "Τι μέρη έχετε ρε σεις εκεί στη Μύκονο, αβγολέμονας, (αβλέμονας), μάου-μάου....(η Μαού)" ......
Στην επόμενη στροφή πριν την "πολιτισμένη" περιοχή, τα γρήγορα σκάφη έκαναν επίδειξη στον κόρφο του Άϊ-Σώστη...

Έρχεται καύσων!!

Τριήμερο με υψηλές θερμοκρασίες έρχεται παίδες και κόρες...
Πάρτε τα μέτρα σας!
Τα νερά είναι δίπλα μας, μην χαζεύετε στα πέριξ.. αυξάνει την εσωτερική θερμοκρασία!!

Το ξενυχτήσαμε........

Η πλώρη μου αγέρωχα ξανοίγει την ιερή Δήλο
Η θάλασσα στις 9 το βράδυ.. γυαλί!
Τα λίγα μίλια έφυγαν πίσω μας και δέσαμε στριμωγμένοι σαν σε λεωφορείο για τον πλατύ γυαλό Αυγουστιάτικα!


Η φεγγαράδα έριχνε άπλετο φως στα αρχαία έργα και πήραμε με γοργό βήμα το μονοπάτι για την παλαίστρα.. Φτάσαμε μετά από ένα τεταρτάκι, αλλά μουσκίδι στον ιδρώτα. Ζέστη και κούνουπες να ορμάνε πεινασμένοι στα ιδρωμένα μας μούτρα και μεις στήσαμε στα γρήγορα την τράπεζα σε μια απόμερη γωνιά, δίπλα στο μισογκρεμισμένο τοίχο του αρχαίου σπιτιού..


Οι γυναίκες του πανηγυριού ανακάτευαν με προσοχή τα βραστά, έκοβαν σαλάτες, ενώ το πολύχρωμο μέγα πλήθος συνέχιζε να καταφθάνει στην μισοφωτισμένη παλαίστρα.. "Ωχ!! η καλωσύνη θα μας εφέρει κόσμο και κόσμο.." παραμίλαγε ο Δημήτρης, αυτός που κάθε χρόνο ακάματος οργανώνει το πανηγύρι..


Η "γιρλάντα" με τα φώτα στη μέση άναψε και φάνηκαν οι πανηγυριώτες να .. ζεσταίνονται..


Κάπου μέσα κει ένας τσαμπουνιέρης άφησε τον πιεσμένο αέρα από τον ασκό να βγεί με φούρια και η παραπονιάρικη νότα μας τριγύρισε.


Τα ποτήρια κατέβαιναν γρήγορα στα διψασμένα μας λαρύγγια και οι πρώτες βιαστικές κοπέλες έπιασαν να χοροπηδάνε στον αρχαίο σκοπό χτυπώντας με δύναμη τα γεροδεμένα τους πόδια στο δάπεδο της αρχαίας παλαίστρας.


Στις 2 η ώρα το αχνισμένο μυρωδάτο γιαχνί πήρε τη σειρά του... Κόντεψα να πέσω μέσα!!


Ήταν άλλο ένα πανηγύρι της Αγίας Κυριακής στην αρχαία Δήλο..

Κι'από χρόνου!

Παγίδες εντόμων

Μετά τον τελευταίο ψεκασμό προχθές με χαλκούχο+εντομοκτόνο, είπα να δοκιμάσω την αποτελεσματικότητα των πρόχειρων παγίδων για έντομα.

Κόβουμε ένα πλαστικό μπουκάλι νερού στη κορφή, εκεί που αρχίζει ο κορμός και αναποδογυρίζοντας το κομμάτι που είναι σα χωνί το χώνουμε μέσα στο μπουκάλι. Τρυπάμε και τα δυό μαζί και περνάμε ένα σύρμα με μήκος τελικό 30 εκατοστά. Το μπουκάλι θα κρεμαστεί από το δεύτερο ή πρώτο σύρμα, ανάλογα που είναι τα περισσότερα τσαμπιά.
Το περιεχόμενο είναι: 2 δάχτυλα κρασί, 3 κουταλιές ζάχαρη λιωμένη και έως λίγο κάτω από το στόμιο του αναποδογυρισμένου χωνιού νερό.
Ο σκοπός μας είναι να "πιάσουμε" όσες περισσότερες πεταλούδες της ευδεμίδας ή μύγες (μεσογειακή μύγα) γίνεται, τωρα πριν γεννήσουν στους καρπούς..με αποτέλεσμα λιγότερα εντομοκτόνα.

Εφιαξα προχθές τις παγίδες και ήδη σήμερα το πρωί είχε μέσα η κάθε μία πάνω από 5-6 μύγες διαφόρων διαστάσεων...Άρα δουλεύει!! Θα δούμε..

Για πρώτη φορά επίσης δοκίμασα το πιατάκι με θειάφι στη ρίζα. Παρ'όλο που δεν έχουν αρχίσει οι γερές ζέστες, μόλις μπαίνει κανείς στο αμπέλι μυρίζει έντονα το θειάφι, δεν το περίμενα να είναι τόσο εύκολο.. Ως γνωστό, το θειάφι εκτός από την δι'επαφής δράση η οποία δεν επιτρέπεται πλέον για τον φόβο των εγκαυμάτων στους καρπούς και στα φύλλα, καλή δουλειά κάνει και με την "αναπνοή"..

Βέβαια όλα αυτά θα φανεί αν ήταν χρήσιμα στον .. τρύγο!! Κακό δεν κάνουν όμως..

Είπαμε... ΔΕΝ καπνίζουμε!

Ρε σεις!!!
ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟ το γαμημένο.....